Oğlum Melek Oldu

Merhaba,

Bu son yazım, bu son. Bu blog Kırpık için açılmıştı, onun ve dostlarımızın hikayelerini paylaştım. Yüreğimden ne geliyorsa onu yazdım. Yazılarımın Kırpık ile olanları mutlu sevgi dolu, diğer hayvan dostlarımızla ile ilgili yazdıklarım, üzüntü acı keder çaresizlik doluydu.

Tam 16 yıl, Kırpıkla geçen 16 yıl her hali güzel her hali mutluluk veren dünya tatlısı küçüçük bir köpekti o kendi küçüktü ama yüreği kocamandı. Ailemizin bir parçasıydı. Artık yok, 16 yıllık mutlu yaşamı küçük kalbinin son kez atmasıyla son buldu. Hayvan sevmeyen içimin nasıl yandığını anlayamaz anlamasınlarda zaten hatta okuma zahmetinde bile bulunmasınlar. Canım çok yanıyor ama yüreğimi teselli eden şeyler de var. Kırpık 15 günlükken elimdeydi, sonrasında 16 yıl sıcacık bir ailenin içinde yaşadı, hep sevildi, asla onu terketmeyi bırakmayı düşünmeyen insanlarla yaşadı. Onun için çok fedakarlıklar yapıldı, tatile gidilmedi, günde 3 kez yaz kış onunla parka gidildi, maması gecikmesin diye belki erkenden eve gelindi ama kimse bundan şikayet etmedi, o çok sevildi. Son nefesini de en sevdiği insanların kucağında verdi.

Kırpık bize çok şey öğretti, sevgiyi fedakarlığı çok şeyi. Bizi hiç üzmedi, çok sevdi.

Kırpık, oğlum, meleğim bu son yaptığın hiç olmadı, beni çok üzdün, bizi çok üzdün, ilk ve son defa üzdün. Şimdi melek oldun, sen mutlu bir köpektin bizide çok mutlu ettin oğlum...